آقا امام رضا تولدت مبارك!
من براي تولدت يك نقاشي كشيده بودم .
با مامانم اومدم تو حرمت .
امام اونقدر جمعيت زياد بود كه ني تونستم نقاشيم را بندازم توي ضريحت منم
هر دوتا دستام رو بالا بردم و نقاشيم را روي سرم گرفتم و فرياد كشيدم
امام رضا تولدت مبارك!امام رضا تولدت مبارك!همون موقع مامانم گفت بايد
بريم منم كه نتونسته بودم هديه ام را بهتون بدم يه چسب از دفتر نقاشيم كندم
و نقاشيم را روي ديوار حرمتون چسبوندم اميدوارم دوست داشته باشي.
شايد پنج ساله بود .
يه چادر سفيد گل گلي پوشيده بود. بين جمعيت توجهم رو به خودش جلب كرد.
# مااااااامااااااان !!!!! امام رضااااااا !!!!!!!
* نه عزيزم!امام رضا نيست كه! حاج آقائه !
# نه مامان امام رضاست!
* اينقدر حرف نزن بچه... حاج آقائه!
# مامان ! عمو حاج آقاهه فاميل امام رضا ايناس؟؟؟
* نه!
# چرا؟
*چي چرا ؟
# پس چرا شبيه امام رضاس؟؟؟؟؟؟؟؟
*آرررررررررررره !!!!!! تو حرم !!!! مگه تو نديدي؟؟؟؟
#.............
توي جمعيت گمش كردم نفهميدم ديگه چي شد!
ماه رمضان بود منم روزه بودم تا افطار خيلي مانده بود آفتاب در آسمان
گرمايش را به زمين ارزاني مي كرد باي همه ي فرش ها را براي نماز ظهر
با گروهي از بچه ها پهن مي كردند لبهاي همه خشك شده بود ولي كسي ناله
نمي كرد ياد شهداي كربلا و امام ... آرومم مي كرد نگاهم به كسي جلب شد
كه با خود مي گفت يا امام رضا بي تو خوردن و آشاميدن چه سود اي رضا جان
روحم را سيراب كن آن لحظه با خود گفتم با تو اي رضا تشنگي جسم را فراموش
كردم چرا كه در حضور تو بودن و خدمت كردن در سراي تو روحم را سيراب كرد.
